Kryteria oceniania ucznia klasy 1c
- Szczegóły
-
Opublikowano: poniedziałek, 01, październik 2012 16:09
-
Odsłony: 2225
Propozycja przedmiotowego systemu oceniania
wraz z określeniem wymagań edukacyjnych
Zakres podstawowy
Wyróżnione zostały następujące wymagania programowe: konieczne (K), podstawowe (P), rozszerzające (R), dopełniające (D) i wykraczające poza program nauczania (W). Wymienione poziomy wymagań odpowiadają w przybliżeniu ocenom szkolnym.
· Wymagania konieczne (K) dotyczą zagadnień elementarnych, stanowiących swego rodzaju podstawę, zatem powinny być opanowane przez każdego ucznia.
· Wymagania podstawowe (P) zawierają wymagania z poziomu (K) wzbogacone
o typowe problemy o niewielkim stopniu trudności.
· Wymagania rozszerzające (R), zawierające wymagania z poziomów (K) i (P), dotyczą zagadnień bardziej złożonych i nieco trudniejszych.
· Wymagania dopełniające (D), zawierające wymagania z poziomów (K), (P) i (R), dotyczą zagadnień problemowych, trudniejszych, wymagających umiejętności przetwarzania przyswojonych informacji.
· Wymagania wykraczające (W) dotyczą zagadnień trudnych, oryginalnych, wykraczających poza obowiązkowy program nauczania.
Poniżej przedstawiony został podział wymagań na poszczególne oceny szkolne:
ocena dopuszczająca – wymagania na poziomie (K)
ocena dostateczna – wymagania na poziomie (K) i (P)
ocena dobra – wymagania na poziomie (K), (P) i (R)
ocena bardzo dobra – wymagania na poziomie (K), (P), (R) i (D)
ocena celująca – wymagania na poziomie (K), (P), (R), (D) i (W)
Pogrubieniem oznaczono wymagania, które wykraczają poza podstawę programową dla zakresu podstawowego.
1. LICZBY RZECZYWISTE
Poziom (K) lub(P)
Uczeń otrzymuje ocenę dopuszczającą lub dostateczną, jeśli:
- podaje przykłady liczb: naturalnych, całkowitych, wymiernych, niewymiernych, pierwszych
i złożonych oraz przyporządkowuje liczbę do odpowiedniego zbioru liczb
|
- stosuje cechy podzielności liczb
|
- rozróżnia liczby pierwsze i liczby złożone
|
- porównuje liczby wymierne
|
- podaje przykład liczby wymiernej zawartej między dwiema danymi liczbami oraz przykłady liczb niewymiernych
|
- zaznacza na osi liczbowej daną liczbę wymierną
|
- przedstawia liczby wymierne w różnych postaciach
|
- wyznacza przybliżenia dziesiętne danej liczby rzeczywistej z zadaną dokładnością (również przy użyciu kalkulatora) oraz określa, czy dane przybliżenie jest przybliżeniem z nadmiarem, czy
z niedomiarem
|
- wykonuje proste działania w zbiorach liczb całkowitych, wymiernych i rzeczywistych
|
- oblicza wartość pierwiastka dowolnego stopnia z liczby nieujemnej oraz wartość pierwiastka nieparzystego stopnia z liczby rzeczywistej
|
- wyłącza czynnik przed znak pierwiastka
|
- włącza czynnik pod znak pierwiastka
|
- wykonuje działania na pierwiastkach tego samego stopnia, stosując odpowiednie twierdzenia
|
- usuwa niewymierność z mianownika wyrażenia typu
|
- przekształca i oblicza wartości wyrażeń zawierających pierwiastki kwadratowe, stosując wzory skróconego mnożenia
|
- wykonuje proste działania na potęgach o wykładnikach całkowitych
|
- przedstawia liczbę w notacji wykładniczej
|
- oblicza procent danej liczby
|
- oblicza, jakim procentem jednej liczby jest druga liczba
|
- wyznacza liczbę, gdy dany jest jej procent
|
- posługuje się procentami w rozwiązywaniu prostych zadań praktycznych
|
- prawidłowo odczytuje informacje przedstawione na diagramach
|
- wykonuje działania na wyrażeniach algebraicznych (w tym: stosuje wzory skróconego mnożenia dotyczące drugiej potęgi)
|
Poziom (R) lub (D)
Uczeń otrzymuje ocenę dobrą lub bardzo dobrą, jeśli opanował poziomy (K) i (P) oraz dodatkowo:
- stosuje ogólny zapis liczb naturalnych parzystych, nieparzystych, podzielnych przez 3 itp.
|
- wykorzystuje dzielenie z resztą do przedstawienia liczby naturalnej w postaci a ∙ k + r
|
- konstruuje odcinki o długościach niewymiernych
|
- usuwa niewymierność z mianownika wyrażenia typu
|
- wykonuje działania łączne na liczbach rzeczywistych
|
- zamienia ułamek dziesiętny okresowy na ułamek zwykły
|
- porównuje pierwiastki bez użycia kalkulatora
|
- wykonuje działania łączne na potęgach o wykładnikach całkowitych
|
- oblicza, o ile procent jedna liczba jest większa (mniejsza) od drugiej
|
- rozwiązuje złożone zadania tekstowe, wykorzystując obliczenia procentowe
|
- ocenia dokładność zastosowanego przybliżenia
|
Poziom(W)
Uczeń otrzymuje ocenę celującą, jeśli opanował wiedzę i umiejętności z poziomów (K) – (D) oraz:
· przeprowadza dowody twierdzeń dotyczących podzielności liczb
|
· uzasadnia prawa działań na potęgach o wykładnikach naturalnych (całkowitych)
|
· przeprowadza dowód nie wprost
|
· rozwiązuje zadania o znacznym stopniu trudności dotyczące liczb rzeczywistych
|
2. JĘZYK MATEMATYKI
Poziom (K) lub(P)
Uczeń otrzymuje ocenę dopuszczającą lub dostateczną, jeśli:
- posługuje się pojęciami: zbiór, podzbiór, zbiór skończony, zbiór nieskończony
|
- opisuje symbolicznie dane zbiory
|
- wyznacza iloczyn, sumę oraz różnicę danych zbiorów
|
- zaznacza na osi liczbowej przedziały liczbowe
|
- wyznacza iloczyn, sumę i różnicę przedziałów liczbowych
|
- rozwiązuje proste nierówności liniowe
|
- zaznacza na osi liczbowej zbiór rozwiązań nierówności liniowej
|
- zapisuje zbiory w postaci przedziałów liczbowych, np.
|
- oblicza wartość bezwzględną liczby rzeczywistej
|
- stosuje interpretację geometryczną wartości bezwzględnej liczby do rozwiązywania elementarnych równań i nierówności typu
|
- wyznacza błąd bezwzględny oraz błąd względny przybliżenia
|
Poziom (R) lub (D)
Uczeń otrzymuje ocenę dobrą lub bardzo dobrą, jeśli opanował poziomy (K) i (P) oraz dodatkowo:
- zaznacza na osi liczbowej zbiory liczb spełniających układ nierówności liniowych z jedną niewiadomą
|
- wykonuje złożone działania na przedziałach liczbowych
|
- rozwiązuje nierówności liniowe
|
- przekształca wyrażenia algebraiczne, korzystając z własności wartości bezwzględnej
|
Poziom(W)
Uczeń otrzymuje ocenę celującą, jeśli opanował wiedzę i umiejętności z poziomów (K) – (D) oraz:
- rozwiązuje zadania o znacznym stopniu trudności dotyczące zbiorów i własności wartości bezwzględnej
|
3. FUNKCJA LINIOWA
Poziom (K) lub(P)
Uczeń otrzymuje ocenę dopuszczającą lub dostateczną, jeśli:
- rozpoznaje funkcję liniową na podstawie wzoru lub wykresu
|
- podaje przykłady funkcji liniowych opisujących sytuacje z życia codziennego
|
- rysuje wykres funkcji liniowej danej wzorem
|
- oblicza wartość funkcji liniowej dla danego argumentu i odwrotnie
|
- wyznacza miejsce zerowe funkcji liniowej
|
- interpretuje współczynniki ze wzoru funkcji liniowej
|
- wyznacza algebraicznie oraz odczytuje z wykresu funkcji liniowej zbiór argumentów, dla których funkcja przyjmuje wartości dodatnie (ujemne)
|
- odczytuje z wykresu funkcji liniowej jej własności: dziedzinę, zbiór wartości, miejsce zerowe, monotoniczność
|
- wyznacza wzór funkcji liniowej, której wykres przechodzi przez dane dwa punkty
|
- wyznacza wzór funkcji liniowej, której wykresem jest dana prosta
|
- wyznacza współrzędne punktów przecięcia wykresu funkcji liniowej z osiami układu współrzędnych
|
- sprawdza algebraicznie i graficznie, czy dany punkt należy do wykresu funkcji liniowej
|
- przekształca równanie ogólne prostej do postaci kierunkowej i odwrotnie
|
- sprawdza, czy dane trzy punkty są współliniowe
|
- stosuje warunek równoległości i prostopadłości prostych
|
- wyznacza wzór funkcji liniowej, której wykres przechodzi przez dany punkt i jest równoległy do wykresu danej funkcji liniowej
|
- wyznacza wzór funkcji liniowej, której wykres przechodzi przez dany punkt i jest prostopadły do wykresu danej funkcji liniowej
|
- rozstrzyga, czy dany układ dwóch równań liniowych jest oznaczony, nieoznaczony czy sprzeczny
|
- rozwiązuje układy równań liniowych z dwiema niewiadomymi metodą podstawiania i metodą przeciwnych współczynników
|
- określa liczbę rozwiązań układu równań liniowych, korzystając z jego interpretacji geometrycznej
|
Poziom (R) lub (D)
Uczeń otrzymuje ocenę dobrą lub bardzo dobrą, jeśli opanował poziomy (K) i (P) oraz dodatkowo:
- sprawdza, dla jakich wartości parametru funkcja liniowa jest rosnąca, malejąca, stała
|
- rysuje wykres funkcji przedziałami liniowej i omawia jej własności
|
- oblicza pole figury ograniczonej wykresami funkcji liniowych oraz osiami układu współrzędnych
|
- sprawdza, dla jakich wartości parametru dwie proste są równoległe, prostopadłe
|
- znajduje współrzędne wierzchołków wielokąta, gdy dane są równania prostych zawierających jego boki
|
- rozwiązuje zadania tekstowe prowadzące do układów równań liniowych z dwiema niewiadomymi
|
- rozwiązuje algebraicznie układ trzech równań liniowych z trzema niewiadomymi
|
Poziom(W)
Uczeń otrzymuje ocenę celującą, jeśli opanował wiedzę i umiejętności z poziomów (K) – (D) oraz:
- określa własności funkcji liniowej w zależności od wartości parametrów występujących w jej wzorze
|
- wykorzystuje własności funkcji liniowej w zadaniach dotyczących wielokątów w układzie współrzędnych
|
- rozwiązuje graficznie układ równań, w którym występuje wartość bezwzględna
|
- rozwiązuje zadania o znacznym stopniu trudności dotyczące funkcji liniowej
|
4. FUNKCJE
Poziom (K) lub(P)
Uczeń otrzymuje ocenę dopuszczającą lub dostateczną, jeśli:
- rozpoznaje przyporządkowania będące funkcjami
|
- określa funkcję różnymi sposobami (wzorem, tabelką, wykresem, opisem słownym)
|
- poprawnie stosuje pojęcia związane z pojęciem funkcji: dziedzina, zbiór wartości, argument, wartość
i wykres funkcji
|
- odczytuje z wykresu dziedzinę, zbiór wartości, miejsca zerowe, najmniejszą i największą wartość funkcji
|
- wyznacza dziedzinę funkcji określonej tabelą lub opisem słownym
|
- wyznacza dziedzinę funkcji danej wzorem, wymagającym jednego założenia
|
- oblicza miejsca zerowe funkcji danej wzorem (w prostych przykładach)
|
- oblicza wartość funkcji dla różnych argumentów na podstawie wzoru funkcji
|
- oblicza argument odpowiadający podanej wartości funkcji
|
- sprawdza algebraicznie położenie punktu o danych współrzędnych względem wykresu funkcji danej wzorem
|
- wyznacza współrzędne punktów przecięcia wykresu funkcji danej wzorem z osiami układu współrzędnych
|
- rysuje w prostych przypadkach wykres funkcji danej wzorem
|
- sporządza wykresy funkcji: , , , , na podstawie danego wykresu funkcji
|
- odczytuje z wykresu wartość funkcji dla danego argumentu oraz argument dla danej wartości funkcji
|
- na podstawie wykresu funkcji określa argumenty, dla których funkcja przyjmuje wartości dodatnie, ujemne
|
- określa na podstawie wykresu przedziały monotoniczności funkcji
|
- wskazuje wykresy funkcji rosnących, malejących i stałych wśród różnych wykresów
|
- stosuje funkcje i ich własności w prostych sytuacjach praktycznych
|
Poziom (R) lub (D)
Uczeń otrzymuje ocenę dobrą lub bardzo dobrą, jeśli opanował poziomy (K) i (P) oraz dodatkowo:
- rozpoznaje i opisuje zależności funkcyjne w otaczającej nas rzeczywistości
|
- przedstawia daną funkcję na różne sposoby
|
- określa dziedzinę oraz wyznacza miejsca zerowe funkcji danej wzorem, który wymaga kilku założeń
|
- na podstawie wykresu funkcji określa liczbę rozwiązań równania f(x) = m w zależności od wartości parametrum
|
- na podstawie wykresu funkcji odczytuje zbiory rozwiązań nierówności: dla ustalonej wartości parametru m
|
- odczytuje z wykresów funkcji rozwiązania równań i nierówności typu f(x) = g(x), f(x)<g(x), f(x)>g(x)
|
- szkicuje wykres funkcji spełniającej podane warunki
|
Poziom(W)
Uczeń otrzymuje ocenę celującą, jeśli opanował wiedzę i umiejętności z poziomów (K) – (D) oraz:
· uzasadnia, że funkcja nie jest monotoniczna w swojej dziedzinie
|
- rozwiązuje zadania o znacznym stopniu trudności dotyczące funkcji
|
5.FUNKCJA KWADRATOWA
Poziom (K) lub(P)
Uczeń otrzymuje ocenę dopuszczającą lub dostateczną, jeśli:
- rysuje wykres funkcji i podaje jej własności
|
- sprawdza algebraicznie, czy dany punkt należy do wykresu danej funkcji kwadratowej
|
- rysuje wykres funkcji kwadratowej w postaci kanonicznej i podaje jej własności
|
- ustala wzór funkcji kwadratowej w postaci kanonicznej na podstawie informacji o przesunięciach wykresu
|
- przekształca wzór funkcji kwadratowej z postaci kanonicznej do postaci ogólnej i odwrotnie
|
- oblicza współrzędne wierzchołka paraboli
|
- znajduje brakujące współczynniki funkcji kwadratowej, znając współrzędne punktów należących do jej wykresu
|
- rozwiązuje równania kwadratowe niepełne metodą rozkładu na czynniki oraz stosując wzory skróconego mnożenia
|
- wyznacza algebraicznie współrzędne punktów przecięcia paraboli z osiami układu współrzędnych
|
- określa liczbę pierwiastków równania kwadratowego w zależności od znaku wyróżnika
|
- rozwiązuje równania kwadratowe, stosując wzory na pierwiastki
|
- sprowadza funkcję kwadratową do postaci iloczynowej, o ile można ją w tej postaci zapisać
|
- odczytuje miejsca zerowe funkcji kwadratowej z jej postaci iloczynowej
|
- rozwiązuje nierówności kwadratowe
|
- wyznacza najmniejszą i największą wartość funkcji kwadratowej w podanym przedziale
|
Poziom (R) lub (D)
Uczeń otrzymuje ocenę dobrą lub bardzo dobrą, jeśli opanował poziomy (K) i (P) oraz dodatkowo:
- na podstawie wykresu określa liczbę rozwiązań równania f(x) = m w zależności od parametru m, gdzie
y = f(x) jest funkcją kwadratową
|
- rozwiązuje zadania tekstowe prowadzące do wyznaczania wartości najmniejszej i największej funkcji kwadratowej
|
- rozwiązuje zadania tekstowe prowadzące do równań lub nierówności kwadratowych
|
- znajduje iloczyn, sumę i różnicę zbiorów rozwiązań nierówności kwadratowych
|
Poziom(W)
Uczeń otrzymuje ocenę celującą, jeśli opanował wiedzę i umiejętności z poziomów (K) – (D) oraz:
- przekształca na ogólnych danych wzór funkcji kwadratowej z postaci ogólnej do postaci kanonicznej
|
- wyprowadza wzory na współrzędne wierzchołka paraboli
|
- wyprowadza wzory na pierwiastki równania kwadratowego
|
- rozwiązuje zadania o znacznym stopniu trudności dotyczące funkcji kwadratowej
|
6. PLANIMETRIA
Poziom (K) lub(P)
Uczeń otrzymuje ocenę dopuszczającą lub dostateczną, jeśli:
- rozróżnia trójkąty: ostrokątne, prostokątne, rozwartokątne
|
- stosuje twierdzenie o sumie miar kątów w trójkącie
|
- sprawdza, czy z trzech odcinków o danych długościach można zbudować trójkąt
|
- uzasadnia przystawanie trójkątów, wykorzystując cechy przystawania
|
- wykorzystuje cechy przystawania trójkątów do rozwiązywania prostych zadań
|
- uzasadnia podobieństwo trójkątów, wykorzystując cechy podobieństwa
|
- zapisuje proporcje boków w trójkątach podobnych
|
- wykorzystuje podobieństwo trójkątów do rozwiązywania elementarnych zadań
|
- sprawdza, czy dane figury są podobne
|
- oblicza długości boków figur podobnych
|
- posługuje się pojęciem skali do obliczania odległości i powierzchni przedstawionych za pomocą planu lub mapy
|
- stosuje w zadaniach twierdzenie o stosunku pól figur podobnych
|
- wskazuje w wielokątach odcinki proporcjonalne
|
- rozwiązuje proste zadania, wykorzystując twierdzenie Talesa
|
- stosuje twierdzenie Pitagorasa
|
- wykorzystuje wzory na przekątną kwadratu i wysokość trójkąta równobocznego
|
- oblicza wartości funkcji trygonometrycznych kąta ostrego w trójkącie prostokątnym, gdy dane są boki tego trójkąta
|
- rozwiązuje trójkąty prostokątne
|
- stosuje w zadaniach wzór na pole trójkąta: oraz wzór na pole trójkąta równobocznego
o boku a:
|
Poziom (R) lub (D)
Uczeń otrzymuje ocenę dobrą lub bardzo dobrą, jeśli opanował poziomy (K) i (P) oraz dodatkowo:
- przeprowadza dowód twierdzenia o sumie miar kątów w trójkącie
|
- stosuje cechy przystawania trójkątów do rozwiązywania trudniejszych zadań geometrycznych
|
- wykorzystuje podobieństwo trójkątów do rozwiązywania praktycznych problemów
|
Poziom(W)
Uczeń otrzymuje ocenę celującą, jeśli opanował wiedzę i umiejętności z poziomów (K) – (D) oraz:
- przeprowadza dowód twierdzenia Talesa
|
- stosuje twierdzenia o związkach miarowych podczas rozwiązywania zadań, które wymagają przeprowadzenia dowodu
|
- rozwiązuje zadania wymagające uzasadnienia i dowodzenia z zastosowaniem twierdzenia Talesa
i twierdzenia odwrotnego do twierdzenia Talesa
|
- stosuje własności podobieństwa figur podczas rozwiązywania zadań problemowych oraz zadań wymagających przeprowadzenia dowodu
|
- stosuje własności czworokątów podczas rozwiązywania zadań, które wymagają przeprowadzenia dowodu
|
- rozwiązuje zadania o znacznym stopniu trudności dotyczące przystawania i podobieństw figur
|
Katarzyna Matuszek