„Szanuj energię, chroń klimat” – rok 2022 „Przybij piątkę...” | Część 4

Szczegóły

Poprawiono: czwartek, 28, kwiecień 2022 11:39

Odsłony: 29132

„Szanuj energię, chroń klimat” – Część 4| Śmieci

„Od Kundery uczyłem się, jak pisać, a od Hrabala uczyłem się, jak żyć.”

Szczegóły

Poprawiono: wtorek, 11, kwiecień 2023 13:49

Odsłony: 20085

Dzień z Pasją z Aleksandrem Kaczorowskim

W piątek, 31 marca, odbyło się w naszej szkole kolejne spotkanie w ramach „Dnia z Pasją”. Tym razem gościem był pan Aleksander Kaczorowski – bohemista, tłumacz literatury czeskiej, eseista, dziennikarz, autor między innymi takich książek, jak "Praski elementarz", "Ballada o kapciach" oraz nominowanej do finału Nagrody Literackiej „Nike” biografii "Ota Pavel. Pod powierzchnią", a prywatnie – przyjaciel pana profesora Jerzego Marka, naszego szkolnego polonisty.

Podczas swojej wizyty opowiedział między innymi o tym, jak zaczęła się jego przygoda z literaturą czeską i co skłoniło go do rozpoczęcia studiów bohemistycznych. Przede wszystkim dowiedzieliśmy się wiele na temat dwóch czeskich pisarzy: Bohumila Hrabala oraz Milana Kundery. Nasz gość zwrócił uwagę na fenomen Hrabala, który – jego zdaniem – „do końca życia pozostał poetą, który pisał prozą”, a na zwykłą, otaczającą go rzeczywistość spoglądał tak, jakby była ona swego rodzaju objawieniem. Przybliżanie sylwetki tego niezwykle interesującego twórcy stało się również punktem wyjścia do refleksji o tym, że pisarz powinien nieustannie interesować się wszystkim, co pozornie w ogóle nie wydaje się interesujące.

Podczas spotkania dowiedzieliśmy się także nieco o innym czeskim pisarzu, Ocie Pavlu i jego autobiograficznej książce pod tytułem "Śmierć pięknych saren", w niesamowity sposób ukazującej zachętę do życia, mimo okropnych i traumatycznych doświadczeń, które dotknęły autora. Wreszcie mieliśmy okazję, aby dowiedzieć się, jak to się stało, że powstał "Praski elementarz" – zbiór esejów Aleksandra Kaczorowskiego, którego pisanie – jak autor sam przyznał – zajęło mu dwadzieścia lat.

Spotkanie było z pewnością bardzo wartościowym przeżyciem dla uczniów, którzy wzięli w nim udział. Nasz gość zachęcił ich do samodzielnego drążenia, mówiąc: „Trzeba szukać samemu. Właściwie po to są biblioteki, po to jest literatura”. Po zakończonej rozmowie uczniowie mieli możliwość uzyskania dedykacji autora we własnych egzemplarzach jego książek.

Amelia Czernek

„Szanuj energię, chroń klimat” – rok 2022 „Przybij piątkę...” | Część 3

Szczegóły

Poprawiono: wtorek, 29, marzec 2022 06:53

Odsłony: 27562

„Szanuj energię, chroń klimat” – rok 2022 „Przybij piątkę...” | Część 3

„nieczuli w słuchających prochach”

Szczegóły

Poprawiono: sobota, 08, czerwiec 2024 16:54

Odsłony: 16500

Konkurs Poetycki im. Prof. Anny Węgrzyniak

20 maja 2024 roku jury, pod przewodnictwem prof. Marka Bernackiego, ogłosiło wyniki drugiej edycji konkursu zorganizowanego przez Katedrę Polonistyki Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego. Zdobywczynią pierwszej nagrody, za wiersz "nieczuli w słuchających prochach", została nasza uczennica Alicja Antoniewska, a nasz absolwent Stanisław Bucior otrzymał wyróżnienie pierwszego stopnia za wiersz "Pielgrzymowanie". Serdecznie gratulujemy i życzymy kolejnych sukcesów!

Wręczenie nagród oraz dyplomów laureatom i osobom wyróżnionym miało miejsce w niedzielę 2 czerwca podczas XXIV Beskidzkiego Festiwalu Nauki i Sztuki na terenie Parku Słowackiego w Bielsku-Białej.

„nieczuli w słuchających prochach”

czasami w codzienność wdziera się siła

ta sama, która podrywa wiatr do wiecznego pędu (jeśli coś jest wieczne) 

każe kotom udać się na tułaczkę

(jeśli życie nie jest wystarczającą tułaczką)

sprawia, że klepsydra przywołuje jednoznaczne skojarzenia 

(zakładając, że nie wszystko przemija)

dziś bez pytania wpełza do mojej szafy 

czekając na moment, aż otworzę usta

i będzie mogła pożreć je od środka 

wyssać cały róż i zostawić wiśniowy kleks

zobojętniając na cierpienia innych barw

czasami płata też figle 

wtedy na jakiś czas barwi drzewa

aby stały się niejasno bordowe, ogniste 

przygasająco palisandrowe 

spętani przez nią nie mają powodu do śmiechu 

(jeśli może pętać, a nie kraść tłumy) 

płyną z nurtem 

poprawnego czasu 

(jeśli ma on jakiekolwiek znaczenie)

pozostawieni sobie 

(jeśli jeszcze istnieją)